Psalms Chapter 40

1 In finem, Psalmus ipsi David.

2 Beatus qui intelligit super egenum, et pauperem: in die mala liberabit eum Dominus.

3 Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra: et non tradat eum in animam inimicorum eius.

4 Dominus opem ferat illi super lectum doloris eius: universum stratum eius versasti in infirmitate eius.

5 Ego dixi: Domine miserere mei: sana animam meam, quia peccavi tibi.

6 Inimici mei dixerunt mala mihi: Quando morietur, et peribit nomen eius?

7 Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur, cor eius congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foras, et loquebatur

8 in idipsum. Adversum me susurrabant omnes inimici mei: adversum me cogitabant mala mihi.

9 Verbum iniquum constituerunt adversum me: Numquid qui dormit non adiiciet ut resurgat?

10 Etenim homo pacis meæ, in quo speravi: qui edebat panes meos, magnificavit super me supplantationem.

11 Tu autem Domine miserere mei, et resuscita me: et retribuam eis.

12 In hoc cognovi quoniam voluisti me: quoniam non gaudebit inimicus meus super me.

13 Me autem propter innocentiam suscepisti: et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.

14 Benedictus Dominus Deus Israel a sæculo, et usque in sæculum: fiat, fiat.